تأثیر عصاره هیدروالکلی برگ بارهنگ (plantago major) بر سطح سرمی انسولین ،گلوکز و هیستولوژی بافت پانکراس و کلیه در موش های دیابتی شده

زمینه و هدف: دیابت نوع 1 به علت نقص در ترشح انسولین ایجاد می شود. در این مطالعه تأثیر بارهنگ بر سطح سرمی انسولین و گلوکز و اثر ترمیمی عصاره بر بافت پانکراس و آثار نفروپاتی ناشی از دیابت مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: 30 سر موش صحرایی نر به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول (کنترل سالم) که با سرم فیزیولوژی تیمار شدند و دو گروه بعدی به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. یک گروه از موش های دیابتی mg/kg/bw100 عصاره برگ بارهنگ را به مدت 6 هفته به روش داخل صفاقی دریافت کردند و گروه سوم به عنوان کنترل دیابتی در نظر گرفته شدند. بعد از اتمام دوره تیمار، خونگیری انجام و سطح سرمی گلوکز، انسولین، کراتینین و bun سنجش شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، رنگ آمیزی باh & e  برای پانکراس و pas برای کلیه انجام شد .مطالعات بافتی توسط میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، عصاره بارهنگ؛ سطح سرمی گلوکز، bun و کراتینین را کاهش و سطح سرمی انسولین را نسبت به گروه دیابتی افزایش داد (05/0p<). همچنین به طور معنی دار باعث افزایش میانگین قطر و تعداد جزایر پانکراس گردید (05/0p<). نتیجه گیری: عصاره بارهنگ می تواند اثر هایپوگلایسمی خود را از طریق بازسازی جزایر پانکراس اعمال کند، همچنین قادر به بهبود عوارض کلیوی ناشی از دیابت نیز می باشد.